Εχουν περασει πανω απο δυο χρονια απο τοτε που αρχισα δειλα δειλα να γραφω σε αυτο το ιστολογιο,απο ιντερνετ ειμαι γενικα ασχετος και μου πηρε αρκετο χρονο να καταφερω αυτο το μετριο αποτελεσμα που διαβαζετε,μετριο απο πλευρας τεχνολογικης γιατι μα τω Θεω την αληθεια που εχω ζησει την εχω ακουμπησει ατοφια εδω και αυτο το εχουν εκμεταλλευτει καποιοι εναντιον μου.
Δεν με ενδιαφερει να γινω μερος του συστηματος,πολλες φορες ειναι λυτρωτικο για μενα οτι εχω ενα μερος να ακουμπαω τις σκεψεις μου καλες η κακες,
Ειμαι λοιπον ενας ανθρωπος σαν ολους τους υπολοιπους ποτε δεν ειπα οτι ειμαι ο καλυτερος η οτι θελω να γινω.Γνωριστε με.
Οσοι εχετε διαβασει την αρχη αυτου του ιστολογιου ξερετε λιγα πραγματα για μενα,κλεινω τα 50 φετος τον μηνα που μας ερχεται,η ζωη μου δεν ηταν αυτο που λεμε Γλυκεια ζωη αλλα δεν το εβαλα κατω παρ'ολες τις δυσκολιες,δουλευω απο πολυ μικρος λογω των αναγκων και ετσι η μορφωση μου ειναι περισσοτερο κοινωνικη παρα ακαδημαικη,μπηκα σε αυτη την ζουγλα χωρις βοηθεια αλλα με το ενστικτο και την αγαπη για τους αλλους τα εβγαλα περα.
Απο το νησι την Αιγινα ενα ελευθερο πουλι βρεθηκα σε ενα τυπου ορφανοτροφειο στην Κηφισια και εκει καταλαβα οτι δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι καλοι,εκει ενοιωσα το ξυλο στο σωμα μου την βαναυσοτητα της ψυχης του μεγαλου προς τον μικρο εκει
Ηταν η πρωτη φορα που σκεφθηκα καλυτερα να μην ειχα γεννηθει.
Γυρνωντας σπιτι σε εισαγγωγικα ειδα πολλα και αποφασισα καποια στιγμη να φυγω,και ετσι μετα τον στρατο βρεθηκε η ευκαιρια να παω πολυ μακρυα κοντα στο αλλο μισο της οικογενειας μου που δεν ειχα ως τοτε γνωρισει.
Περασα τα καλυτερα χρονια της ζωης μου στην Αυστραλια,επαγγελματικα και ελευθερα,δεν με εδενε τιποτα με τιποτα,ημουν εκει στον ηλιο.στην θαλασσα,με μια δουλεια απιστευτη και ζουσα...αλλα εκει ηρθε η αναγκη να μην ειμαι μονος.
Δεν ειχα προβλημα ποτε να βρω παρεα.Δεν αυτοθαυμαζομαι αλλα δεν ημουν μετριος οπως λενε στην πιατσα,εζησα τα περισσοτερα με εμφαση,δεν με καλυπταν εψαχνα το κατι παραπανω,δεν ηταν ευκολο και ετσι αναλωνομουν σε σχεσεις μιας νυχτας και εξοδους με φιλους.
Δεν αρχισα αυτο το ιστολογιο για να διαφημισω την σεξουαλικη μου ταυτοτητα,ουτε
για να προκαλεσω η προσκαλεσω,η ζωη μου ειναι δικη μου και μονο,την σεβομαι οπως σεβομαι τις ζωες των αλλων αρκει να τις σεβονται και εκεινοι.
Γυρισα στην Ελλαδα το 1992 αυτο ηταν το πρωτο μεγαλο μου λαθος,σε μια χωρα που ο πρωτος μου μισθος ηταν το 1/5 αυτου που επαιρνα στο Συδνευ ειπα δεν πειραζει,θα τα βγαλω περα και ετσι,αγορασα ενα μικρο διαμερισμα και επιασα δουλεια.
Οι γνωριμιες πολλες καπιοι μεσω γνωστων εγινα καλοι φιλοι πολυ καλοι,τοτε ηρθε στην ζωη μου η πρωτη πολυχρονη σχεση και λεω πολυχρονη γιατι οι δυο πρωτες ηταν μονο απο 2 χρονια η καθε μια.
Μειναμε μαζι.Πιστεψα που σε αυτην,αφεθηκα,ξεχασα τα βραδυα της κραιπαλης,τι θυμομουν απ'ολα αυτα?Τιποτα πια.
Αυτη η σχεση με κομματιασε,με την ζηλεια,την εκδικητικοτητα της,τον παραλογισμο της,δεν μπορει να ειναι ετσι η αγαπη σκεφτηκα και αποφασισα να φυγω.Ειχαν περασει ομως ηδη 7 χρονια.Αυτο ηταν το δευτερο μου λαθος.
Και ειπα αυτο ηταν δεν θελω αλλο,ειχα χασει ομως τους καλους φιλους απο την απολυτη απομονωση τοσων ετων,και βγηκα παλι στο μαρκετ των τρελλων που ομως ειχε αλλαξει ορους ειχε γινει πιο απροσωπο,πιο επιθετικο,πιο,οδυνηρο.
Εκει μπηκε το διαδυκτιο στην ζωη μου,εκει μπηκα σε σπιτια που ηθελα να βγω αμεσως με την εισοδο μου εκει ειδα οτι το ανθρωπινο σωμα δεν εχει πλεον αξια και μετραει οσο το γεννητικο του οργανο ειναι σε στυση.
Σιχαθηκα,αλλα συνεχισα να ψαχνω μεχρι που επεσα πανω στην τωρινη μου και επι 8 χρονια σχεση.
Δεν το περιμενα,ειλικρινα οτι υπαρχουν και ανθρωποι στον κυκλο αυτον,κι'ομως υπαρχουν σκεφθηκα και το λεω και τωρα τοσα χρονια μετα,εστω και αν η ρουτινα εχει κατασιγασει την αρχικη καψα,εστω και αν βλεπομαστε μονο σαβατοκυριακα και στις διακοπες,μεσα σε αυτον τον ανθρωπο βλεπω την ηθικη με την εννοια του μυαλου μου οχι την εννοια την αγοραια.
Μπορει αυριο να μην ειμαστε μαζι αλλα παντα θα ειμαι εκει διπλα,κοντα και χαρουμενος.
Η σχεση μου με την μητερα μου δεν ηταν ποτε καλη,εγωιστρια,ξεροκεφαλη,περασε τοσο δυσκολα κι'ομως δεν εβαλε ποτε μυαλο.Οταν ηταν καλα εκανε οτι ηθελε,οτι την ικανοποιουσε,μας παραταγε και εφευγε για να διασκεδασει οταν ειμαστε μικροι,μετα μπλεχτηκε μια με τον εναν μια με τον αλλον,την παρατησαν,αρχισαν τα πρωτα σημαδια της καταθλιψης και τα τελευταια 4 χρονια το Παρκινσον.
Δεν ηταν ευκολο να τα ξεπερασω ολα αυτα,τα ξεπερασα,με βαρυναν,ηταν και το θεμα της δουλειας εδω στην Ελλαδα χαμηλοι μισθοι,πολυ κουραση,να σου κλεψει ο εργοδοτης και τα πενηντα σεντς,ο τραυματισμος μου,η απολυση απο την μεγαλη εταιρεια,οι δικες,η δικαιωση στα δικαστηρια που δεν απεφερε παρα μια οικονομικη διευθετηση και τιποτα αλλο.
Μια ζωη γεματη δεν βαρεθηκα,επεσα και σε παρανοικα ατομα,που βλεπουν την αληθεια οπως την θελουν εκεινοι,που οι παρωπιδες και ο εγωκεντρισμος τους με πληγωσε και συνεχιζει,που μπηκαν απο το παραθυρο και απο το ιδιο παραθυρο εφυγαν,δεν θα τους θυμιζει τιποτα στο μελλον μου.
Και ηταν και το κρατος,ενα μεγαλο τιποτα.
Αν δεν εχει καποιος ζησει καπου αλλου δεν το καταλαβαινει,εχω κανει ανω-κατω τα υπουργεια,τις δημοσιες υπηρεσιες.
Χρηματισμος(τον εχω ζησει δεν το λεω απλα)τεμπελια,αδιαφορια ανικανοτητα.
Νοσοκομεια απιστευτου καλλους,νοσοκομες απουσες απο παντου,βοηθεια στο σπιτι πουθενα,μονο στην τηλεοραση ανακοινωνονται μετρα που δεν γινονται ποτε πραγματικοτητα.
Δεν περιμενω πολλα απο τους ανθρωπους,ποτε δεν περιμενα,δεν ειχα μεγαλη ιδεα για τον εαυτο μου,να ειναι καθαροι στο μυαλο οταν μπαινουν σε αυτο το μικρο δωματιο που λεγετε ψυχη μου ηθελα.Δυσκολο και αυτο.
Τελειωνοντας δεν κραταω κακιες απλα θυμαμαι,δεν ειναι καλο να ξεχνας,και τα καλα και τα κακα,απο το τελος του μηνα αρχιζει παλι η αναζητηση εργασιας,καποιες προτασεις υπαρχουν αλλα θα δειξει το μελλον.
Ολα να πανε καλα.
Με μια φωτογραφια απο τις φετεινες διακοπες μας σας αποχαιρετω και θα τα λεμε απο εδω οπως παντα.
Καλες διακοπες σε ολους και ολες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου