Σιγα σιγα το καλοκαιρι μας αφηνει και για φετος.
Μετα τον Δεκαπενταυγουστο ολοι αρχιζουμε να σκεφτομαστε την θαλπωρη ενος ζεστου σπιτιου τις κρυες νυχτες του χειμωνα που ερχεται.
Προς το παρον μας αρκουν καποιες μικρες αποδρασεις σε κοντινα αγαπημενα μας μερη για μπανιο και βολτες.
Περασαμε δυο ημερες στο Λουτρακι και ειχαμε την ευκαιρια να παρουμε την φιλη μας την Πεννυ που γιορταζε κιολας για μπανιο και αργοτερα το βραδυ για φαγητο.
Η επομενη ημερα οπως ολοι που εισαστε κοντα σε θαλασσα θα γνωριζετε ηταν απαισια,ο αερας δεν αφηνε τιποτα να σταθει ορθιο,για μπανιο δεν ελεγε και αποφασισαμε νωρις να επιστρεψουμε στην Αθηνα.
Το βραδακι κατηφορησαμε προς την παραλια και φαγαμε καταπληκτικα σουβλακια τοσο ωραια που σκεπτομαι να νοικιασω ενα διαμερισμα απο πανω για να ειμαι κοντα.
Φυσικα μεσα σε αυτες τις δυο ημερες ανακαλυψαμε και οι δυο ποσο ενοχλητικο ειναι το μονο πραγμα που μας εχει πληγωσει τον τελευταιο χρονο και αποφασισαμε να μην το ξανασυζητησουμε ουτε να το αφησουμε να μας χαλασει την ομορφη σχεση που εχουμε εδω και οκτω χρονια.
Στο δρομο προς την Αθηνα ακουγαμε στο ραδιοφωνο το τραγουδι που θα ανεβασω σε λιγο διπλα,δεν χρειαζεται να γραψω περισσοτερα ακουστε το και εσεις.
ΕΙσαι εσυ το χαμογελο μου...εισαι εσυ καθε ονειρο μου,και σ'αγαπαω απ'την αρχη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου