Μεσα στον καλυτερο μου υπνο ορμηξε μεσα στο δωματιο μου φωναζοντας οτι την σκοτωνω με αυτο που της ριχνω,τρομαξα,αγριεψα,δεν ηξερα καν τι ωρα ειναι.Βγηκα απο το δωματιο μου τραβοντας την προς το κρεβατι της,"ελα να ξαπλωσεις,τι ειναι αυτα που λες παλι?"της ειπα,κοιταξα το σπιτι....
Ολα τα παραθυρα ορθανοιχτα,αγριεψε και η ψυχη μου,Θεε μου οχι παλι...οχι παλι τα ιδια.
Την αφησα να βριζει στο κρεβατι της,γυρισα να ξαπλωσω.νοιωθω πολυ αδυναμος τετοιες ωρες,τι να κανω δεν ξερω.
Να φωναξω ασθενοφορο δεν θα θελει να παει στο νοσοκομειο,θα μου πουν οτι δεν μπορουν να την παρουν χωρις να θελει.
Μερικες φορες φοβαμαι οτι μεσα στον τρομο της οτι θελω να την σκοτωσω μπορει να με κτυπησει στον υπνο μου,ετσι μενω ξαγρυπνος.
Αθανατα Ελληνικα νοσοκομεια,για καλυτερα την φεραμε χειροτερα μας την δωσατε,ε αν δεν κανετε κι'εσεις μερικα πειραματα ποιος θα κανει?
Ωρα να τρεχω παλι για συνοδεια,και παλι τα ιδια και παλι τα ιδια.
Την ακουω μεσα να προσπαθει να παρει καποιον τηλεφωνο,να πει οτι κατι της ριχνω και οτι θα πεθανει,να τρυγυριζει απο το ενα δωματιο στο αλλο.
Κριμα να υποφερει ετσι,κριμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου