Μια εικονα ειναι χιλιες λεξεις και αυτο το παρατηρησα και σημερα το απογευμα γυρνωντας απο το επισκεπτηριο στο νοσοκομειο,ενα μειδιαμα φανηκε στο προσωπο μου.
Κοντευαμε να φτασουμε στην γεφυρα πανω απο τον Κηφισο επι της Λεωφωρου Αθηνων,εκει η γεφυρα ηταν κλειστη λογω εργων και στριμωχτηκαμε σε δυο λωριδες.
Ηταν η πρωτη φορα που εβλεπα το κατω μερος της γεφυρας,τι λαμψη τι καθαριοτητα,τι που εμεινα εκθαμβος.
Πολλες μικρες χωματερες η μια διπλα στην αλλη βρωμα παντου,σαν να περναγαμε απο το σχιστο μου φανηκε.
Και διπλα ακριβως στο λεωφωρειο ενα καμπριο τελειο με τον τυπο μεσα να λικνιζεται στην μουσικη και να εχει το χαντς φρι στο αυτι μην και χασει καμμια κληση.
Μιζερη χωρα σκεφτηκα ας εχουμε εμεις καμπριο και ας το οδηγαμε μεσα σε χωματερες,σε πολεις χωρις σχεδιο,στα καμμενα,στις παραλιες.
Και τι χειροτερο που ολοι αυτοι ειναι μαλλον οι ιδιοι που μπαινουν στους πεζοδρομους με τις γκομενες διπλα καθ'οδον προς την διασκεδαση τους,μην και περπατησει η γκομενα και χαλασει τα τακουνια της.
Καμπριο εγκεφαλο εχουμε με το μυαλο μας ανοιχτο σε καθε επιθεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου