Την εφερε την μαμα αρον-αρον κατα τις 5 το απογευμα,αγριεμενη μπηκε στο σπιτι,αγριεμενος και αυτος με πηρε εξω να συζητησουμε.
Δεν αντεχαμε αλλο μου ειπε,δεν παιρνει τα φαρμακα της,δεν κοιμαται τα βραδυα,δεν μας αφησε να ησυχασουμε,το μικρο επαθε ψυχολογικο.
Ελα φιλε μου να δεις τι ζω εγω σκεφτηκα να του πω,τι να πω ομως σε καποιον που θελει να ξεφορτωθει ενα δεμα για εκεινον,εναν ανθρωπο για ολους τους υπολοιπους.
Τι να πω και για τα νοσοκομεια μας που δεν εβρισκαν το συνταγολογιο της και πρεπει να τρεχω απο αυριο να ψαχνω να το βρω,και τι φαρμακα να της δωσω που δεν την βοηθανε αυτα που παιρνει?
Και σκεφτομαι και που δεν εχω και δουλεια και γινομαι χειροτερα και εγω,πως θα αντιμετωπισω ολα αυτα?
Κουραγιο λεω στον εαυτο μου,Κουραγιο μεχρι ποτε ομως?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου