Μολις γυρισα απο το νοσοκομειο,παλι δεν της αρεσει εκει που ειναι παρ'ολο που ειναι απειρως καλυτερα απο τους προηγουμενους χωρους.
Μιλησα με τον γιατρο,καταλαβαινουν το προβλημα απλα δεν εχουν την δυνατοτητα να κρατανε τους ασθενεις επ'απειρον εκει,και δυστυχως δεν υπαρχει και τιποτα μετα το εξητηριο τους για να υποστηριχθουν οι συγγενεις.
Στον χωρο δεν υπηρχε κρεββατι και ετσι για την ωρα την εβαλαν σε ενα αλλο κτηριο,καθαρα ηταν,ησυχα,τα κρεβατια ανετα αλλα η γκρινια της γκρινια.
Η προισταμενη που την ηξερε απο την προηγουμενη φορα ζητησε να παραμεινει εκει και να μην ερθει στο τμημα της,κατι που ηθελα και εγω αλλα ο γιατρος δεν συμφωνησε,μαλιστα μου ειπε η ιδια ποσο δυσκολο ηταν για ολους εκει να αντιμετωπισουν την συμπεριφορα της οσες ημερες ειχε μεινει.
Πρεπει να εχεις πολυ δυναμη μεσα σου μου ειπε,απορω πως αντεχεις.
Κι'εγω απορω,αλλα ποσο θα αντεχω.
Μια αξιολογη κυρια απο το υπουργειο υγειας προσπαθησε απο μονη της μεσω γνωριμιων που ειχε να με βοηθησει,εως τωρα δεν το βλεπω να γινετε,σε αναμονη ειμαι να με παρει ο υποδιευθυντης του αλλου νοσοκομειου τηλεφωνο,αλλα μιλωντας πριν μια ωρα δεν μου εδωσε και πολλες ελπιδες για αυτο.
Της πηγα τα μπισκοτα της,νερο,με νευριασε παλι με την γκρινια της,εφυγα,δεν εχω πολυ υπομονη τελευταια.
Περιμενοντας μια βοηθεια λοιπον,λεω να αποσυρθω απο ολα για λιγο καιρο,να μην βλεπω,να μην ακουω,να μην μιλαω.
Λιγη μουσικη καλο θα μου κανει τωρα.......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου