Μια συντομη διακοπη απο ολα,ενα μικρο ταξιδι που χρειαζομουν τοσο,η στεναχωρια που σε πιανει στην επιστροφη,ξεροντας που γυρνας,η μεγαλυτερη στεναχωρια που βλεπεις για ακομη μια φορα που και πως ζουν εκει που ησουν,και τελειωσε το ονειρο της χειμωνιατικης αποδρασης.
Και πως να αρνηθω την προσφορα αυτη,ειδικα σε τετοια περιοδο,απο το μωρουλι μου?Να τρεχει εκεινο στα σεμιναρια και εγω να γυρναω σε μερη απιστευτα και ομορφα?
Και για αλλη μια φορα ειδα πως εδω τελικα ειμαστε πλουσιοι οπως εχω ξαναγραψει,ας μην το αναλυσω πιο πολυ αλλα εχει καταντησει αηδια αυτο το πραγμα.
Και περιμενα τουλαχιστον ο αδερφος μου να εχει παει μια φορα τουλαχιστον στο νοσοκομειο να δει την μητερα μας,ναι σιγα μην παει,εχει πιο σοβαρα πραγματα να κανει,εδω του ζητησαν να παει να την παρει και αρνηθηκε τι αλλο να περιμενω?
Και τωρα τι?
Αυτο θα ηθελα να ξερω και εγω,εχω καποιες ελπιδες ακομη μετα τιποτα.
Αναμενοντας λοιπον,οχι για πολυ ακομη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου