Tοσο αυτο,τοσα χρειαζεσαι για εκεινο,η μετρηση θα γινετε ετσι,αυτο καταργειται,εκεινο μειωνεται,η ηλικια αυξανεται,ζαλιστηκα ......αρκετα....δεν θελω αλλο,φτανει.
Απο το πρωι εως το βραδυ ενας ορυμαγδος απο γνωμες,αποψεις,σχεδια,μελετες,ενα μυαλο εχω δεν χωραει αλλα.
Ενα τοσο απλο και συντομο πραγμα οπως η ανθρωπινη ζωη,πως το καταντησαν τοσο πολυπλοκο,τοσο θα ζησεις,τοσο θα εργαστεις τοσα θα κερδισεις,τοσα θα χασεις.
Ξεχασαμε ηλιοβασιλεματα,παραλιες,ξεγνοιασια,μια συντροφια,ενα χαδι,ενα αγγιγμα φιλικο,ενα τραγουδι,ενα βιβλιο,ενα ταξιδι μακρυνο η πιο κοντυνο.
Μας βαλανε στο λουκι της επιβιωσης,εχει αξια απλα η επιβιωση χωρις χαρα?
Μας την πηραν την χαρα ομως,μας αφησαν το αγχος,την αγωνια,την αδιαφορια,τον θυμο.
Μας φτανει οτι εχουμε ως εκει,δεν μπορουμε περισσοτερα,φαγητο,εξοδα,μικραινει η ζωη μας και δεν το παιρνουμε χαμπαρι.
Οπως λεει και το τραγουδι....
Να ζουμε για να ζουμε δεν βλεπω την ουσια...
Γιατι δεν ειναι ευ ζειν αυτο,αυτο ειναι ευθανασια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου