Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 10, 2010

Προθαλαμος θανατου


Χθες ολο το απογευμα το περασα στο νοσοκομειο,πηγα για την συνηθισμενη μου επισκεψη,που να μην πηγαινα..αποτελεσμα να μην εχω διαθεση να κοιμηθω αποψε.

Αντι για πρωι αποφασισα να παω απογευμα να την ταισω να κατσω να της κανω παρεα,να μιλησουμε λιγο,τιποτα απο ολα αυτα δεν συνεβη.
Την βρηκα με κλειστα τα ματια και πιστεψα οτι κοιμοταν,κι ομως δεν κοιμοταν,μια ασχημη μυρωδια με πηρε απο την μυτη,πλησιασα πιο κοντα μισοανοιξε τα ματια της,τοτε καταλαβα οτι κατι δεν παει καλα.
Το σεντονι της ηταν γεματο απο νερο σκουρο,στην περιοχη της λεκανης της,δοιαρροια σκεφτηκα,ετρεξα αμεσως στο γραφειο που καθονται οι νοσοκομες.

Ποιος ξερει ποση ωρα ειναι ετσι σκεφτηκα,ανατριχιασα,οι νοσοκομες δεν αργησαν να ερθουν,εκλεισαν την πορτα και την καθαρισαν,μετα ανοιξαν την πορτα του μπαλκονιου να φυγει η μυρωδια αυτη.
Μπηκα και της μιλησα τι εχεις μαμα τι σε πειραξε?
Μιλαγε με χαμηλη φωνη,δεν καταλαβαινα τι ελεγε,σαν να παραμιλουσε ηταν,προσπαθησα να ανοιξω μια συζητηση δεν ανοιγε ομως τα ματια της,την παρακαλεσα να το κανει.

Τιποτα, ρωτησα τις νοσοκομες αν της αλλαξαν αγωγη,δεν ηξεραν,ξαναγυρισα στο δωματιο,ενα παραμιλητο συνεχεια,δεν ειμαι καλα μου ειπε καποια στιγμη,τι να κανω δεν ηξερα,ελα αυριο που θα ειναι εδω η γιατρος ειπε μια απο τις νοσοκομες.

Μα σε ενα νοσοκομειο δεν πρεπει να ενημερωνετε ο γιατρος για τους ασθενεις?δεν πρεπει να επισκεπτεται τον καθενα να βλεπει πως πηγαινει η θεραπεια,τι χρειαζεται?

Μηνες παραπονιεμαι για την νοσηλεια,σταματησα γιατι με κοιταζαν σαν εχθρο οποτε πηγαινα κι εκεινη δεν ηθελε να τσακωνομαι μαζι τους.

Ηρθε πολυ καθυστερημενα το φαγητο,προσπαθησα να την ταισω,ενα πιατο ψαροσουπα,ο θεος να την κανει,μια ωρα να το φαει.

Μα τι συνεβη απο την προηγουμενη φορα?δυο φορες ειχα παει την προηγουμενη εβδομαδα,καλα ηταν μιλαγε,ετρωγε αρκετα,τι συνεβη,τι φαρμακα ειναι ολα αυτα,τοσα πολλα ενω εως περυσι επαιρνε...οποτε τα επαιρνε ενα χαπι και μισο?

Προθαλαμος θανατου σκεφτηκα,τα νοσοκομεια,αδιαφορια,να φευγουν οι ηλικιωμενοι να ησυχαζουν,τι τελος για μια τοσο ταλαιπωρημενη ζωη,δεν μας παιρνει ο θεος αμεσα να ησυχαζουμε.

Με το ζορι εφαγε λιγο μπισκοτο,ευτυχως ηπιε αρκετο νερο,επρεπε να φυγω,επρεπε?

Εφυγα,αυριο το πρωι παλι,ισως παρω μια απαντηση σε οσα ρωταω,δεν το πιστευω ομως.

Αχ βρε μανα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: